سعی در مقادیر توسعه‌یافتۀ مسعی (طبقات فوقانی و تحتانی) از منظر مذاهب اسلامی

به منظور توسعه مسعی، به دلیل محدودبودن مکان سعی، طبقات فوقانی و تحتانی در آن احداث شده است. این اقدام موجب ایجاد پرسش از مشروعیت سعی در مقادیر توسعه‌یافته شده که در این مقاله با روش توصیفی‌تحلیلی به این پرسش، پاسخ داده می‌شود. طبقات فوقانی دو صورت دارد: گاه طبقات پایین‌تر از دو کوه صفا و مروه است و گاه بالاتر از آن. اگر طبقات پایین‌تر از دو کوه صفا و مروه باشد، بنا بر نظر بیشتر فقها سعی از این طبقات جایز است. اما اگر طبقات بالاتر از صفا و مروه باشد، فقها در حکم آن اختلاف دارند. در این باره پنج قول از فقهای فریقین نقل شده است: 1. سعی از این طبقات صحیح است؛ 2. سعی بر روی این طبقات صحیح نیست؛ 3. سعی بر روی این طبقات در صورت ازدحام شدید جمعیت جایز است؛ 4. احتیاط است، به این صورت که علاوه بر سعی از روی طبقات، باید نائب بگیرد تا از روی طبقه همکف سعی به جای آورد؛ 5. توقف در حکم این مسئله. از میان این اقوال، قول سوم صحیح به نظر می‌رسد. طبقه زیرین نیز چون بین‌الجبلین است، سعی در آن بنا بر نظر بیشتر فقها صحیح است. تحقیق حاضر با تتبع در منابع مذاهب، به اقوال و ادله آنها می‌پردازد.